Ostatnie dni na terenie garnizonu tarnowskiego pokazują, że okres wiosenny wykorzystywany jest przez mieszkańców do „wiosennych porządków”. Niestety wypalanie traw do nich nie należy. Proceder ten w mentalności mieszkańców ma służyć użyźnianiu gleby, ale niestety ją wyjaławia. Ostatnie takie zgłoszenie miało miejsce wczoraj w Odporyszowie, gdzie wskutek zaprószenia ognia spłonęło kilkaset metrów kwadratowych nieużytków.
Groźnie wyglądający pożar został wczoraj wieczorem zgłoszony dyżurnemu tarnowskiej komendy. Na miejsce zostały skierowane jednostki pożarnicze OSP oraz PSP z Tarnowa, a także policjanci z Komisariatu Policji w Żabnie. Po ugaszeniu pożaru okazało się, że spłonęło kilkaset metrów kwadratowych suchych traw oraz zarośli. W tym zdarzeniu nikomu nic się nie stało. Nie było również zagrożenia dla życia i zdrowia mieszkańców.
Jednakże w okresie wiosennym na terenie tarnowskiego garnizonu odnotowuje się liczne przypadki pożarów mających związek z nielegalnym procederem wypalania traw, trzcinowisk lub pozostałości po zbiorach. Praktyka ta zazwyczaj prowadzi do powstania szeregu zagrożeń dla życia i zdrowia ludzi, zwierząt, a także środowiska naturalnego. Palące się w niekontrolowany sposób suche pozostałości roślinne mogą stanowić poważne zagrożenie pożarowe, jeśli w pobliżu znajdują się lasy, budynki mieszkalne lub gospodarcze. Unoszący się dym może również spowodować zagrożenie w ruchu drogowym, wynikające z nagłego ograniczenia widoczności.
Ryzyko, jakie niesie ze sobą wypalanie traw, jest ogromne. Nieuwaga, nagła zmiana kierunku wiatru lub niekorzystne ukształtowanie terenu mogą spowodować pożar, a ofiarami ognia lub dymu mogą stać się nie tylko ludzie, ale też dziko żyjące zwierzęta, a ziemia na „wypaleniskach” staje się jałowa.
Wypalanie traw, sankcjonują następujące przepisy:
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2020 r. poz. 55)
art. 131 pkt 12 „Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary — podlega karze aresztu albo grzywny”.
Ustawa z dnia 20 maja 1971 r. Kodek wykroczeń (Dz.U. z 2019 r. poz. 821, z późn. zm.)
art. 82 § 1 pkt 1 „Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji, polegających na niedozwolonym używaniu otwartego ognia, paleniu tytoniu i stosowaniu innych czynników mogących zainicjować zapłon materiałów palnych — podlega karze aresztu (od 5 do 30 dni), grzywny (od 20 do 5000 zł) albo karze nagany”.
art. 82 § 3 „Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień poza miejscami wyznaczonymi do tego celu albo pali tytoń, z wyjątkiem miejsc na drogach utwardzonych i miejsc wyznaczonych do pobytu ludzi — podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany”.
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1950, z późn. zm.)
Sprawca przestępstwa z art. 163 § 1 sprowadzający „zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10” – w przypadku śmierci człowieka lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu wielu osób, sprawca podlegać będzie karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
